مسئولین محترم سایت حوزه لطفا به منظور ایجاد شرایط مناسب گفتگو و ترویج اندیشه ورزی یا کرسی آزاد اندیشی شناخته می شود و حوزه طی سالهای طولانی مفتخر بود که از شیوه مباحثه طلبگی دفاع کرده است مواردی از این دست را منعکس و یا حداقل به اطلاع نویسنده و گوینده برسانید تا زمینه مباحث دو سویه که می تواند حامل روشنگری و فاصله گیری از ترویج دیدگاههای عوامانه باشد را فراهم سازید. با تقدیم احترام محمد محسن فخرآبادی بنده نیز قطعا موافقم که هر سطح و نوعی از خوشبینی به دشمن باور و عملی جاهلانه و مخاطره آمیز است بعید می دانم هیچ کس ادعایی جز این را مطرح و و از چنان نظریه ای دفاع کند اما طرح کلی موضوعات جز ابهام آفرینی ، بدبین سازی متقابل اجتماعی ، ایجاد زمینه بی اعتمادی به مسئولین و دستگاههای ذی ربط و ترویج سطحی از اختلاف و تفرقه می باشد لذا ضروری است جناب نوری همدانی بعنوان مرجع تقلید معتمد و مورد رجوع قاطبه جامعه به صراحت و روشنی ابتدا مبانی دشمن پذیری و اعتماد به دشمن را تبین و سپس بفرمایند کدام مسئول و دستگاه ذی ربط کشورمان به دشمن خوشبین یا خدای ناکرده در صدد ایجاد خوشبینی به دشمن بوده است.جناب نوری همدانی طلفا بفرمایید تفاوت و مرز باریک بین کنترل و تلاش برای زمین گیر سازی دشمن و دشمن پذیری در چه مواردی است؟ لطفا بفرمایید الزام به ایجاد روابط عمومی - سیاسی یا اقتصادی که لزوما مستلزم پذیرش سطحی از روابط و کاهش تنش می باشد با دشمن پذیری یا خوشبینی به دشمن در چه نکاتی است؟ پذیرش و مشارکت در مذاکره با دشمن و حتی تمکین از برخی خواسته های غیر انسانی و ظالمانه دشمن به منظور دفع فاسد به افسد با ترویج دشمن پذیری و خوشبینی به دشمن در کجاست؟ جناب نوری همدانی لطفا بفرمایید معیارها و شاخص های قابل تشخیص و تمیز مجاهده دیپلماتیک با دشمن و دشمن پذیری و خوشبینی به دشمن با درک چه نقاطی ممکن است؟ جناب نوری همدانی اقدام ابتدایی رسول مکرم اسلام(ص)نسبت به ارسال نماینده به جانب سران مشرک مکه و نهایتا پذیرش سهل ابن عمرو بعنوان نماینده قریش و عقد پیمان حدیبیه خدای ناکرده نشان از خوشبینی نبی مکرم(ص)به دشمن خونی و قاتلین حمزه سیدالشهدا(س)بود؟ چنانکه برخی صحابه چنین تصور کرده و به نبی مکرم اسلام(ص) معترض شدند. آیا پذیرش مذاکره و عقد پیمان صلح با ملعون عالم بشریت معاویه و امر ابن عاص این شیطان مجسم بشریت توسط امام حسن مجتبی(ع)خوشبینی به دشمن بود؟ جناب نوری همدانی معیار ها و شاخص های تشخیص دشمن پذیری ، خوشبینی به دشمن و دشمن ستیزی یا فرصت سازی در برابر دشمنانی چنان خبیث و چرکین کدام موارد است؟ مومنین بدون توجه و توسل به مقام و شأن رسالت نبی مکرم اسلام(ص) و صمت و ولایت امام علی (ع) و امام حسن مجتبی(ع) با اتکا بر کدام مبانی عقلی و قابل توضیح در قالب معیارها و شاخصهای قابل مطالعه می توانند نهایت دشمن ستیزی در گزینه های انتخابی مذکور در برابر دشمن را درک کرده و بشناسند؟ جناب نوری همدانی لطفا به جامعه ایرانی که متأسفانه به شدت آلوده به گناهانی مانند غیبت ، تهمت و بی اعتماد سازی است کمک کنید تا بی ایراد اتهاماتی از جنس تلاش برخی که حتما مسئول نیز می باشند برای خوشبین سازی جامعه به دشمن بتوانند به درک و آگاهی لازم در دشمن شناسی و درک شرایط دست یابند.

مسئولین محترم سایت حوزه لطفا به منظور ایجاد شرایط مناسب گفتگو و ترویج اندیشه ورزی یا کرسی آزاد اندیشی شناخته می شود و حوزه طی سالهای طولانی مفتخر بود که از شیوه مباحثه طلبگی دفاع کرده است مواردی از این دست را منعکس و یا حداقل به اطلاع نویسنده و گوینده برسانید تا زمینه مباحث دو سویه که می تواند حامل روشنگری و فاصله گیری از ترویج دیدگاههای عوامانه باشد را فراهم سازید. با تقدیم احترام محمد محسن فخرآبادی بنده نیز قطعا موافقم که هر سطح و نوعی از خوشبینی به دشمن باور و عملی جاهلانه و مخاطره آمیز است بعید می دانم هیچ کس ادعایی جز این را مطرح و از چنان نظریه ای دفاع کند. اما گمان نمی کنم طرح کلی و مبهم موضوعاتی از این دست جز ابهام آفرینی ، ایجاد بدبینی متقابل اجتماعی ، ایجاد زمینه بی اعتمادی به مسئولین و دستگاههای ذی ربط و ترویج سطحی از اختلاف و تفرقه کارکرد دیگری داشته باشد؟ لذا ضروری می دانم جناب نوری همدانی بعنوان مرجع تقلید معتمد و مورد رجوع قاطبه جامعه به صراحت و روشنی ابتدا مبانی دشمن پذیری و اعتماد به دشمن را تبین و لطفا سپس بفرمایند کدام مسئول و دستگاه ذی ربط کشورمان به دشمن خوشبین یا خدای ناکرده در صدد ایجاد خوشبینی به دشمن بوده است. جناب نوری همدانی لطفا بفرمایید تفاوت و مرز باریک بین تلاش برای کنترل و زمین گیر سازی دشمن که ملزومات متفاوت و خاص خود را دارد و دشمن پذیری در چه مواردی است؟ آیا مسئولی مجاز است تا اقدامات کنترلی علیه دشمن را که شاید نیازمند بکارگیری به ابزار متفاوتی باشد برای همگان بازگو کند؟ آیا افشاء اسرار مرتبط با شیوه های مورد استفاده لازم نیست؟ لطفا بفرمایید الزام به ایجاد روابط عمومی - سیاسی یا اقتصادی که لزوما مستلزم پذیرش سطحی از روابط و کاهش تنش ب طرفهای خارجی است با دشمن پذیری یا خوشبینی به دشمن در توجه به چه نکاتی است؟ پذیرش و مشارکت در مذاکره با دشمن و حتی تمکین از برخی خواسته های غیر انسانی و ظالمانه دشمن به منظور رعایت قاعده دفع افسد به فاسد با ترویج دشمن پذیری یا ایجاد خوشبینی به دشمن در کجاست؟ ایا برای دفع فاسد نمی توان به انواع دروغ مانند اصلاح ذات البین ، اغفال دشمن ، تقیه ، دفع شر ظالمان و حفظ مال و ناموس مسلمین متوسل شد آیا لبخند رویاروی به دشمن نوعی دروغ عملی نیست که باید هوشیارانه مورد استفاده قرار گیرد؟ جناب نوری همدانی لطفا بفرمایید معیارها و شاخص های قابل تشخیص و تمیز مجاهده دیپلماتیک با دشمن و دشمن پذیری و خوشبینی به دشمن با درک چه نقاطی ممکن است؟ جناب نوری همدانی اقدام ابتدایی رسول مکرم اسلام(ص)نسبت به ارسال نماینده به جانب سران مشرک مکه و نهایتا پذیرش سهل ابن عمرو بعنوان نماینده قریش و عقد پیمان حدیبیه خدای ناکرده نشان از خوشبینی نبی مکرم(ص)به دشمن خونی و قاتلین حمزه سیدالشهدا(س)بود؟ چنانکه برخی صحابه چنین تصور کرده و به نبی مکرم اسلام(ص) معترض شدند. آیا پذیرش مذاکره و عقد پیمان صلح با ملعون عالم بشریت معاویه و امر ابن عاص این شیطان مجسم بشریت توسط امام حسن مجتبی(ع) خوشبینی به دشمن بود؟ جناب نوری همدانی معیار ها و شاخص های تشخیص دشمن پذیری ، خوشبینی به دشمن و دشمن ستیزی یا فرصت سازی در برابر دشمنانی چنان خبیث و چرکین کدام موارد است؟ مومنین بدون توجه و توسل به مقام و شأن رسالت نبی مکرم اسلام(ص) و صمت و ولایت امام علی (ع) و امام حسن مجتبی(ع) با اتکا بر کدام مبانی عقلی و قابل توضیح در قالب معیارها و شاخصهای قابل مطالعه می توانند نهایت دشمن ستیزی در گزینه های انتخابی مذکور در برابر دشمن را درک کرده و بشناسند؟ جناب نوری همدانی لطفا به جامعه ایرانی که متأسفانه به شدت آلوده به گناهانی مانند غیبت ، تهمت و بی اعتماد سازی است کمک کنید تا بی ایراد اتهاماتی از جنس تلاش برخی که حتما مسئول نیز می باشند برای خوشبین سازی جامعه به دشمن بتوانند به درک و آگاهی لازم در دشمن شناسی و درک شرایط دست یابند.